Autor: Frank Herbert
1) Diuna
2) Mesjasz Diuny
3) Dzieci Diuny
4) Bóg Imperator Diuny
5) Heretycy Diuny
6) Kapitularz Diuną
[center]
[/center][center]
[/center]
Autor: Brian Herbert, Kevin J. Anderson
7) Łowcy Diuny
8) Czerwie Diuny
[center]
[/center]
Diuna to klasyka. I jak stara klasyka (np. Tolken) doczekała się dwóch rożnych tłumaczeń. Dla fanów te drugie tłumaczenie zawsze wydaje się nie do przyjęcia z prozaicznego powodu. Jest drugie. Czytelnik przyzwyczaja się i akceptuje nazwy z uniwersum. Kolejne do niego nie docierają, przynajmniej do większości. Należę do osób, które przeczytało tłumaczenie Marszała dla Rebisu i nie dałabym rady czytać przekładu Łozińskiego. To samo tyczy Tolkiena. Jestem też bardzo leniwa i naprawdę nie chce mi się opisywać całego uniwersum. Założyłam ten temat dla dwóch pozycji: Łowców Diuny i Czerwi Diuny. Do kontynuacji cyklów przez innych autorów zawsze podchodzę bardzo ostrożnie. Pisanie książek z uniwersum cyklu to nie to samo co jego kończenie, sam finał. (to samo czeka mnie z zakończeniem Koła Czasu Jordana). Zwlekałam z przeczytaniem zakończenia cyklu chyba ze dwa lata od zakupu pozycji. W końcu zmobilizował mnie przyjazd Andersona do Polski. Żałuję tylko, że nie skończyłam czytać przed jego wizytą, a konkretnie chodzi mi o epilog. Franka Herberta lubiłam za to iż nie bał się uśmiercać swoich bohaterów (za to lubię też Georga R.R. Martina). Dlatego epilog Kronik Diuny trochę mi nie pasuje. Jest za słodki, w stylu żyli długo i szczęśliwie. Gdybym przeczytała go wcześniej zapytałabym czy epilog jest jego dziełem czy Franka Herberta. Czy szkic zakończenia znaleziony po 20 latach w skrytce bankowej zawierał epilog? To mnie nurtuje i nie daje spokoju.
Diuna jest ponad czasowa. Nie ważne czy czytało się ją dwadzieścia lat temu czy będzie za 20 kolejnych nigdy nie odczuje się w niej upływu czasu. Charakteryzuje się różnorodnością poruszanych problemów, ponadczasowych: religii, filozofii, ewolucji, ekosystemów, polityki, korporacji, władzy, dyktatury, sztucznej inteligencji. Ponadto czytając serię w naście lat czytelnik odbiera ją inaczej niż czytając w latach późniejszych. Mało tego. Za każdym razem odkrywa coś nowego. A może tylko ja tak mam.
Ale miałam pisać o Łowcach i Czerwiach Diuny. Podobały mi się, chodź widać inny styl pisania. Żałuję tylko, że nie zrobiłam sobie powtórki, a szczególnie z Boga Imperatora i jego Złotego Szlaku. Pewne zdarzenia z przyszłości były nie jasne, dopiero zakończenie cyklu dało odpowiedź. Czytając teraz Imperatora widziałabym minione sprawy z innej perspektywy i rozumiałabym je inaczej. Nabrałyby one dla mnie sensu. Musze to jak najszybciej nadrobić czytając nie wiem już który raz z rzędu i mając świeżo w pamięci ostatnie tomy. Całkowitym zaskoczeniem był dla mnie wróg z zewnątrz. Chyba byłam głupia. Przecież to oczywiste, że koło historii się obraca. To co było, znowu będzie. Nie ma przed tym ucieczki. Co dziwniejsze, tą filozofię można znaleźć w wielu seriach. Może jest więc prawdziwa. Ludzkość znów wróci do kamienia łupanego, a kolejne pokolenia będę "rozgryzać" piramidy?Po śmierci autora powstało wiele książek z uniwersum Diuny napisanych przez Brian Herbert, Kevin J. Anderson
Preludium do Diuny:
1) Ród Atrydów
2) Ród Harkonnenów
3) Ród Corrinów
[center]
[/center]Uzupełnienie Kronik Diuny
1) Paul z Diuny
2) Wichry Diuny
[center]
[/center]Legendy Diuny:
1) Dżihad Butleriański
2) Krucjata przeciw maszynom
3) Bitwa pod Corrinem
[center]
[/center]Zgromadzenie Żeńskie Diuny
[center]
[/center]Jest to stan na koniec 2013r. pozycji przetłumaczonych i wydanych w Polsce. W następnym roku REBIS wyda kolejne, nie wiem czy już na zachodzie wyszły. Będą Mentaci i … nie jestem pewna, ale chyba Nawigatorzy.
Czyż okładki nie są cudne i cała oprawa również wraz z ilustracjami w środku?!
